Emirackie początki

Wstęp: Nasz rejs rozpocznie się w Dubaju, jednak najtańsze połączenia lotnicze łączyły (w tym terminie) Kraków z Abu Zabi. (Swoją drogą były też rejsy ruszające z Abu Zabi, ale z różnych powodów ta opcja nam mniej pasowała…). Pierwszą noc spędzimy więc w tym sąsiednim, stołecznym, większym, jednak znacznie mniej turystycznie wypromowanym emiracie…

Cel: Krótki przystanek w Abu Zabi.

Materiały i metody: *Loty: Wizzar, Kraków-Abu Zabi-Kraków (z jednym dużym bagażem kabinowym na 2 os) – 1388 PLN/os. FlyDubai do Dubaju był prawie 2x droższy w tym terminie!
*Internet – jest dość drogi. Karta Etisalat 2/4Gb na 30 dni – 49/79 AED. Karty e-sim dają tańsze pakiety danych – ale nasze telefony nie mają takiej funkcjonalności (obiecuję sobie kolejny raz, że przed kolejnym wyjazdem zmienię telefon!).
*Przejazd z lotniska – autobus A2, +- 4 AED/przejazd – 40min do centrum. Trzeba jednak mieć kartę miejskiego systemu Hafilat – zakup to 20 AED – połowa to koszt karty, połowa doładowanie. Karty można później ładować, ważne są przez kilka lat.
*Nocleg: Collection O Top Stars Hotel (Muroor Street , Madinat Zayed, Abu Zabi) - 275 AED/noc.
*Jedzenie – wielkie porcje w pobliskiej knajpce (shoarma, chlebki, frytki, soki) – 47 AED/2 os.
*Waluta: dirham, AED; 1 AED = +/- 1,1 PLN.

Przebieg: Poranny lot był wyjątkowo punktualny i spokojny, tak przez spokojne niebo jak i spokojnych współpasażerów. Być może (relatywnie) nowe połączenie do Abu Zabi z Krakowa przyciąga nieco innych, mniej „zabawowych” turystów niż np. niektóre czartery…

Lądujemy o 16.30 lokalnego czasu, patrząc z zadowoleniem jak słońce dalej stoi dość wysoko na niebie. Choć jesteśmy kwadrans przed czasem, to wszelkie nadzieje na sprawne opuszczenie lotniska rozpływają się w długiej kolejce po pieczątkę w paszporcie. Lotnisko jest sporo mniejsze od dubajskiego molocha, spokojniejsze, bardziej puste – niestety, to tyczy się też okienek odprawy paszportowej. Potem, choć dość sprawnie załatwiamy kartę sim, jakąś gotówkę, kartę transportu miejskiego –z niemym rozczarowaniem patrzymy jak autobus, którym mieliśmy zabrać się do centrum, minął tłum czekających na przystanku pasażerów, nawet się nie zatrzymując. Nie wydawał się przepełniony – jednak okazuje się, że można zajmować tylko miejsca siedzące – a te kończą się dość szybko. Choć nie uśmiechała nam się taksówka (120 AED), tak oczekiwanie kolejne pół godziny by być może znowu zostać na chodniku – podobało nam się jeszcze mniej. Jednak, niespodziewanie, po 10 minutach pojawiło się kolejne A2, tym razem jakoś w połowie pełne – i tutaj zupełnie bezlitośnie rzuciliśmy się z łokciami do drzwi, wyprzedzając część (być może dłużej czekających, ale mniej bojowych) turystów. Nie weszliśmy więc może w Emiraty z klasą, ale chociaż skutecznie…

Po jakichś 40 minutach, gdy słońce błyskawicznie ustąpiło miejsca pustynnej nocy, dojeżdżamy do uporządkowanego, dość nudnego i monotonnego podobną zabudową centrum. Ulice szerokie, chodniki koślawe, ruch uliczny zaskakujący ustępliwy względem pieszych. Wieczorem robi się dość chłodno, bluzy i polary z polski nie zagrzeją długo miejsca w plecakach. Reklamowe szyldy boją w oczy silnym światłem, sklepy otwarte są do późna. Wiedzeni nosem trafiamy na dobrą kolację – arabskie kurczaki, klasyka. Klientela międzynarodowa, ale „zasiedziana” – obsługuje nas młody Indus z Kerali, o pochodzenie zagaduje starszy Somalijczyk, mieszkający tu od 25 lat (podsłuchał rozmowę w języku polskim, miał członków rodziny studiujących w Warszawie). Wszyscy są bardzo mili – a nasze pierwsze wrażenia – w sumie bardzo pozytywne!

Zdjęcia (6)

Komentarze (0)